Keepers of the earth

Soms zijn we zo druk aan het werk dat we een beetje vergeten waarmee De Krat ook alweer begon: we wilden duurzamer eten, meer volgens het seizoen. Want waarom lagen er frambozen in de winkel in december? Waarom aten we peultjes uit Kenia in januari, in plaats van knolselderij uit Wormer? Is het niet gezonder, en beter voor de planeet, om te eten wat er op een bepaald moment beschikbaar is? Deze week werden we met onze neus op die missie gedrukt toen we in de bioscoop ‘Down to earth’ zagen. Deze documentaire toont Renata Heinen en Rolf Winters die met hun drie kinderen de westerse ratrace inruilden voor een verblijf in de bossen van Michigan. Daar kwamen ze in contact met chief Nowaten -hij die luistert-. Ze waren zo onder de indruk van zijn levenslessen en bespiegelingen over een manier van leven die bijna niet meer bestaat, dat ze die wilden bewaren voor hun kinderen en de toekomst. Renata en Rolf pakten hun spullen en begonnen aan een jarenlange reis over de wereld om meer van deze keepers of the earth te filmen. We volgden hen door de Kalahariwoestijn, het tropisch regenwoud van Ecuador, over een verlaten eiland voor de noordkust van Australië, en in de metro van Tokio. De stamhoofden en sjamanen die zij ontmoetten deden allemaal iets anders: het tegengaan van ontbossing, het genezen van mensen of het begeleiden van ontspoorde jongeren. Maar allemaal leerden ze ons dezelfde les: we moeten zorgen voor de mensen om ons heen, we moeten de aarde dankbaar zijn, we moeten de aarde beschermen, de aarde biedt ons alles wat we nodig hebben. Het was een indrukwekkende film, die ervoor zorgde dat we vanochtend weer vol overtuiging aan de slag gingen. We weten best dat we de wereldvoedselproblematiek niet oplossen. Dat we niet voorkomen dat het ijs op de Noordpool smelt. Maar we zetten een stap. Ga zien die film!

Inger Boxsem