Kiezen voor een duurzaam leven

Tijdens een voorjaarsvakantie bezochten we oude vrienden. Hij een bioloog/fotograaf, zijn liefde een kunstenares/moestuinier. Middenin de eerste covid-winter, toen iedereen nog schichtig afstand hield in winkelstraten, verruilden ze hun Haarlemse huis voor een zogenaamde longère in Bretagne.

Biologisch & zelfvoorzienend eten

Ja, ze waren Nederland ontvlucht, al was het een prachtig land om te wonen. Maar met het klimmen der jaren beklemde het -vooral werkende leven- ook. Het tempo te hoog, teveel mensen op een plek, levens en carrières die voortgedreven worden door harde, economische waarden, in plaats van liefdevolle en zorgzame principes. Ze maakten zich zorgen. Om elkaars gezondheid, maar ook om de planeet. Want hoewel ook in Nederland hun werk en leven al zoveel mogelijk was geweid aan duurzaamheid, lokaal eten, biologisch en zelfvoorzienend leven; ze hielden het gevoel dat je méér kon doen.

Van eigen bodem

We wandelden over het Bretonse stuk terrein, waar alleen de randen nog getuigden van de woestenij die het was toen de vrienden er begonnen. Hun doel was de bodem te verbeteren, hommels, bijen en vlinders aan te trekken, salamanders en torretjes, meer soorten vogels dan mus en merel. En daar; kijk eens! Een kikker! Die was nieuw!

Er werd opgekweekt in een koude kas. Bonen en sla waren al opgekomen, de aardappels kwamen eraan. We zagen een bostuin, een rotstuin, een schaduwtuin en een rozenprieel. Dat kwam er allemaal niet vanzelf. Het waren lange dagen met fysiek beulenwerk. De mollen molden de bloembedden, de muizen hielden ook van biologische groenten. Het licht ging meer dan eens om negen uur ’s avonds uit. Maar: het lukte! Nu al waren er meer vogels, meer insecten, de bloemen werden gevarieerder. Hun groenten kwamen al bijna alleen uit hun eigen tuin. En ze probeerden van vegetarisch eten naar veganistisch over te stappen, al was dat lastig en even wennen, met de heerlijke Franse kazen, en de schelpdieren zo uit de zee op je bord.

Handen uit de mouwen

Een idyllische dag was het. Een die nog even bleef nazingen. Want je kunt dus wel degelijk verschil maken. Ook in je eentje. Door hoe je je tuin inricht, al is die nog zo klein. Door consequent te kiezen voor duurzaam, voor biologisch. Door niet van alles het nieuwste te willen hebben, maar iets te repareren. Ja, dat kost soms tijd en moeite, maar geeft ook voldoening.

En werkt aanstekelijk. De Bretonse buurvrouw van 86 was ook begonnen met de aanleg van een moestuin. Wij plantten deze week tomaten.

Geschreven door: Inger Boxsem

Bekijk hier meer blogs over duurzaamheid.

Gezond en gevarieerd eten?

Wij bedenken de heerlijkste recepten, doen voor jou de boodschappen en bezorgen onze duurzame maaltijdbox bij jou thuis, inclusief receptenboekje.

Probeer de Krat