Wat je van dichtbij haalt
Van de beloofde schaapscheerderskou is in de Eilandspolder, waar wij ons tijdelijk ophouden, niets te merken. Het riet ruist erop los, Ruysdaelwolken jagen over de weilanden en wie zich strategisch opstelt geniet gewoon van de junizon. Kortom: wij zijn tevreden.
Niet in het minst omdat we op ons logeeradres gebruik mogen maken van de jaloersmakende moestuin die is ‘ontploft’ volgens de gastvrouw met groene vingers. Multicolor snijbiet, blakende slakroppen, wulpse tuinbonen, slingerende courgettes, tuinkruiden in overvloed: we weten bijna niet wat we moeten kiezen. Een eitje uit de kippenren erbij en de boodschappen zijn weer gedaan.
We waren al zo verwend deze week, want de mannen in de familie waren van Pinkpop teruggekeerd met een forse zak asperges van Limburgse grond. Zelfs nadat die twee dagen in de ijskast hadden gebivakkeerd waren we bijkans gechoqueerd van de smaak: zo sappig, zo, vers, zo … aspérges.
We mogen het wel eens toegeven: de Krat bestaat niet alleen maar omdat we begaan zijn met het klimaat, het milieu, de dieren en de toekomst van deze planeet. De Krat bestaat ook omdat we graag lekker eten.
Deze
luxedagen, waarin de groenten rechtstreeks uit de grond op ons bord
belanden bevestigen dat maar weer eens. Hoe korter de tijd is tussen
oogst en bereiding, hoe minder tijd er zit tussen pluk en pan; hoe
smaakvoller het eten wordt.
Wat je van dichtbij haalt is lekker.
Zo is het.